การแสดงดนตรีและนาฏลักษณ์ลีลา
บนลานพฤกษา จัดขึ้นวันที่ 10
กุมภาพันธ์ 2555 เป็นงานที่ต่อเนื่องมาจาก
การเสวนานาฏคีตา ล้านนา ซึ่งจัดในช่วงเวลากลางวันของวันเดียวกัน
งานที่จัดขึ้นครั้งนี้ประกอบไปด้วยการแสดงของวงดนตรีล้านนา
และล้านนาร่วมสมัยหลากลายวง รวมไปถึงการแสดงนาฏลักษณ์ลีลาด้วย
ถือได้ว่าเป็นงานที่จัดขึ้นมาเพื่อส่งเสริมและแสดงให้เห็นถึงความสวยงามของดนตรีและศิลปะล้านนาได้อย่างดี
ในการแสดงของวงดนตรี
ผู้เขียนได้มีโอกาสฟังวงดนตรีวงหนึ่งที่เครื่องดนตรีเป็นของตะวันตกเกือบทั้งวง มีเพียงขลุ่ย
ซึ่งเป็นเครื่องชิ้นเดียวที่เป็นเครื่องดนตรีของไทย
วงที่ผู้เขียนได้เกริ่นมาข้างต้น คือ วงทิพย์ มหาวิทยาลัยพายัพเชียงใหม่
เครื่องดนตรีที่ใช้บรรเลงของวงทิพย์นั้น
ประกอบด้วย ไวโอลิน, เชลโล่, คีย์บอร์ด, กลอง และขลุ่ย
นำมารวมกันบรรเลงออกมาเป็นเพลงล้านนาร่วมสมัย เมื่อกล่าวถึงคำว่าล้านนาร่วมสมัย
ก็เกิดคำถามขึ้นว่าจะเป็นล้านนาร่วมสมัยได้อย่างไรในเมื่อไม่มีเครื่องดนตรีของล้านนาเลย
ในครั้งแรกผู้เขียนก็มีความรู้สึกเช่นเดียวกันว่าจะเป็นวงดนตรีล้านนาร่วมสมัยได้อย่างไร
จนเมื่ออาจารย์โจ ซึ่งเป็นสมาชิกคนหนึ่งในวงทิพย์ ได้พูดว่า “คำจำกัดความของคำว่าล้านนาอยู่ตรงไหน” กล่าวคือ หากลองเปรียบเทียบเป็นคน
ก็เหมือนคนล้านนาถ้าไม่ใช่ชุดพื้นเมืองยังจะเป็นคนล้านนาอยู่หรือไม่
หรือคนที่ใส่ชุดล้านนาเป็นคนล้านนาจริงๆหรือ ดนตรีก็เช่นเดียวกัน ดังนั้นวงทิพย์จึงเลือกใช้เครื่องดนตรีที่ไม่ใช่ล้านนาเลย
แต่สามารถบรรเลงบทเพลงที่สามารถถ่ายทอดให้ผู้ที่ได้รับฟัง
รู้สึกถึงกลิ่นอายของความเป็นล้านนาที่ออกมาจากเสียงของเครื่องดนตรีต่างถิ่นได้อย่างดี
ในมุมมองของผู้เขียนเอง
เห็นด้วยว่า เราไม่สามารถตัดสินความเป็นตัวตนของใคร หรือวัฒนธรรมของชนใดว่าดีหรือไม่ดี
ว่าควรหรือไม่ควร เพียงเพราะไม่มีสัญลักษณ์ที่แสดงออกมาให้เห็นเป็นรูปธรรม
หรือการที่ไม่ได้อยู่ในกรอบคำจำกัดความที่ใครก็ไม่รู้สร้างขึ้นมาว่า ถ้าเป็นคนล้านนาจะต้องเป็นแบบนี้หรือแบบไหนๆ
ดนตรีก็เช่นเดียวกัน ย่อมมีความนิยมและเสื่อมถอยเปลี่ยนแปลงไปเป็นธรรมดา
สิ่งสำคัญคือ การเรียนรู้ให้เข้าใจถึงความเป็นตัวตน และเมื่อเข้าใจแล้ว ไม่ว่าจะใช้เครื่องดนตรีใดเล่น
หากเล่นด้วยหัวใจที่เข้าใจความเป็นล้านนา ก็สามารถบรรเลงเพลงที่แสดงความเป็นล้านนาได้
เช่นเดียวกับวงทิพย์นั่นเอง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น